فرامرز سلیمانی
اه آورمیای متروک
...
از شرفخانه
تا گلمانخانه
سوار کشتی نوح
با خود می اندیشیدم
دریا اگر نبود
فلامنگو ها راه به کجا می بردند
اکنون اما فلامنگو می اندیشد
آورمیای متروک
راه به کجا می برد با دریای متروک و
کشتی متروکی در اقلیمی متروک
و صحرایی متروک با تاکستان های متروک
پروانه ها در کدام تاکستان
بال می زند
و شب تاب ها
راه را به کدام مسافر
نشان می دهند
اه آورمیای متروک
کسی اجازه ندارد از دریا بگوید
کسی نام کشتی نوه را نمی برد
کسی به یاد ندارد نام شرفخانه و گلمانخانه را
جزیره ی کبود دیگر جزیره نیست
و نه جزیره ی آرزو
با ما ابی بمان
اه آورمیای متروک
اه اورمو گلو
زیرا دریا هرگز نمی مرد
No comments:
Post a Comment