شاعران مى رقصند

شاعران مى رقصند
در اين دنياى جنگ و شكنجه و بيزارى
شاعران تنها از مرگ نمى گويند
زيرا كه عشق
جان آدمى را سرشار كرده است
شاعران هم مى رقصند...زهره

FACEBOOK POETICS

فیسبوک را در این چهار پنج سال اخیر کوشیدیم که به یک فرهنگسرا و سکوی فرهنگی ایرانی و جهانی بدل کنیم 

اما در این هفته های اخیر نمی دانم چرا به به پشم شیشه در آمده است .راستی که شرم آور است که برخورد های ساده و سطحی و قلا بی جای مقولات فرهنگی و ریشه یی را می گیرد و عکس های کا ذب و آدم ها ی کا ذب و حرف هایکا ذب آدمخواران جانشین قال  و مقال اساسی اجتماعی و فرهنگی می شود و تازه با چه اصرارو با چه انکار

خانم ها و آقایان بیایید خودمان باشیم.اصیل و واقعی و خالق و تولید کننده و نه متخصص کا پی ا ند پیس  و چاپچیان ریش و پشم حتا در جهت انکار آنان 

فیسبوک مال همه است .مراقب باشد که ما لتان را سا ده گرایان و سا ده اندیشان و ساده انگار ان شاه و شیخ

 و طنی و خارجی 

و مانند آن ندزدند 

به اندازه کافی البته دزدیده اند 

زهره خا لقی

رویا م

به رویا م 

پیرهن طلایی پوشیدم 

زمین دور و برم خاکستری شد 

می لرزیدم 

می تکاندمت 

می خندیدی و 

بیدار نبودی 

درها و پنجره ها بسته بود 

پیرهنم را از تنم به در آوردم 

پیرهنم خاکستری شد 

سه شنبه توی چشمانم بود 

دوشنبه آمدی با غزلی عاشقانه نظاره ام کردی 

هنوز حنجره ام را می جستم 

تا با آواز تو یکی شوم 

سه شنبه توی چشم هایم می خندید 

دو شنبه 

خیره و خلوت 

چشمانت را پا س می دا شت 

بال می زدم روی ما گنولیا ها 

پیرهن طلایی تنم نبود 

و خاکستر ها 

از روی آتش عتیق کناری رفته بود 

تا تو را می اندیشید 

زهره خالقی

در بهار خواب خالی

در بهار خواب خالی 

می خواهم سایه ی تو را پشت پنجره بگذ ارم 

و ساکت تو را 

گلدان ها کو؟

و گل ها یی 

که با توفان بازیگوشی دارد 

پنجره را می گشایم 

سایه ی تو در باد گم می شود 

می خواهم پلی باشم 

تا بهار خواب خالی 

سپری در برابر توفان 

که تقویم عاشقی را سپری می شود 

و بر باد می رود 

می خواهم پشت پنجره ات 

سایه یی باشم 

می خواهم هیچ را به بازی گیرم 

و بهار خواب 

با زمزمه ها مان 

سرشار می شود 

می خواهم آواز عاشقی باشم 

در وسوسه های تند باران 

که گل ها و گلدان ها را با خود برد 

و بهار خواب 

با ما گلخانه یی دیگر می شود 

می خواهم 

سایه ها ما ن 

با هم بازی کند
در بهار خواب خالی 

زهره خالقی

دریغ از دیروز

Zohreh Khaleghi

روز 

به 

روز 

دریغ 

از 

دیروز 

که 

تازه 

هنوز 

امروز 

را 

نادیده 

بود 

رفتم باران را دور زدم

Poempainting by Zohreh Khaleghi
رفتم باران را دور زدم 
بلوط خیس را شمردم 
و تنها با برگ برگشتم 
پشت خیابان خمیده بود 
پسرکی توی کالسکه
انگشت حیرتش را می مکید
و باران چراغ های خیابان را برده بود
کسی که بر در می کوبد
دنبال عاشقان قدیمی می گردد
و باران
گویا می بارد
زهره خالقي