روز اخر

روز واپسین 

چه فاصله بود 

تا روز واپسین 

که با هم بودیم 

باز 

با هم 

بودیم 

LETTER TO FRIENDنامه به دوست

در این دنیای سا ده و سطحی و آ دم های سا ده و سطحی ،تنهایی فرصتی است برای خود سازی و نگرش به دنیا و خو اندن و باز خواندن 

چه موهبتی است این که باید بدان غبطه خورد و با هیچ چیز هیچ و پوچ عوض نکرد 

و این که شاعر گفته :

دلا خو کن به تنهایی

که از تنها بلا خیزد 

لابد منظورش این بوده که:

دلا خو کن به تنهایی 

که از تنها طلا خیزد  

چترم

چترم را روی سر واژه ها می گیرم 

تا شعر ی تازه بنویسم 

دوردست گندمزارها و آفتابگردان ها خشکیده اند 

و دشت های چاودار و جو 

اما این جا چترم زیر باران می شکند 

و شعر من خیس می شود 

بیرون منتظر بشقاب پرنده می ما نم  

زهره خالقی

خط دیگر

هنوز یک خط مانده ست 

تا خط دیگر 

که با خط دیگر تو گره خورد 

و خط دیگر بماند

 با موج 

تا خط دیگر 

هنوز 

تو را به چه نام می خوانند

زهره خالقی

تو را به چه نام می خوانند

بیا کمی دور شهر بگردیم

دمی با هم باشیم

CIN CIN !

سایه های خیابان

قاب عکس خالی

دلتنگی را چگونه می نویسی

دل تنگی

یعنی اندوه تنهایی

در خیابان خالی

بیا

بیا که خانه هم در عصر های تابستان

خالی ست

در غارها کسی می خواند

و سفال ها و بادکنک ها و گوسفندها

آوازه خوانان آشنای دشت

و همسرایان شب

با چمدانی خالی

تنها

بگذار با تو کمی رومانتیک بشوم

HOW THINGS BECOME POSSIBLE IN TRANSCENDENTAL LOVE AD INFINITUM

چگونه چیز ها در عشق متعالی نا متناهی ممکن شد:

انسان تنهاست 

در اقلیم عشق . 

عشق یک سرنوشت است 

سرنوشت تنهایی 

در زبانی

به زبانی  تازه . 

جای که هگز نبوده ای 

و هرگز نخواهی بود.

Man is lonely
In the realm of love.
Love is destiny.
Destiny of loneliness
In a language
With a new language.
Where you've never been
And never will be!

MY ETERNITY PLANTدرخت ابدیت من

درخت ابدیت من

:

درخت ابدیت من 

از آب و 

آفتاب 

چندان انتظاری ندارد 

اگر که 

آب و

 آفتاب 

از عشق 

سرشارش 

کند 

LOVE YOU

LOVE YOU

YOU ASKED FOR A LOVE POEM
I WROTE ONE FOREVER
AND PUT IT IN MY CHEST:
I LOVE YOU

Zohreh Khaleghi

با دستی شمع را خاموش می کنم

با دستی شمع را خاموش می کنم 

و با دستی دیگر 

در تاریکی 

تنها خودم را حس می کنم 

هر چه که اتفاق می افتد 

باید پس از این لحظه باشد 

در دود شمع 

و دیوار خاموش 

چشمانم را که می بندم 

 قصه ات را برای پلک هایم می گویم

زهره خالقی 

SILENCE IS ESSENCE AND BLOOD

It is not only in a loud expression that you call for love, but also in deep silence. Expression is foreplay. Silence is making love with essence and blood.

مرد تنها

قایق بر آب می رفت 

تا مرز آزادی 

و مرد تنها می شد 

جایی که عشق 

چشمانش را بست 

و مرد به خاموشی می رفت 

با قایقی 

بر آبهای شب 

نگاهم

زهره خالقی

همین دقیقه های پنهان

همین دقیقه های پنهان 

که در تو پنهان می شود 

تا پنهان تو را بر هم زند 

دقیقه های پنهان من است 

که در من پنهان است 

تا دقیقه های پنهان تو را 

در آغوشی پنهان 

به آغوش کشد 

در وقت های پنهانی 

شبانه ی بلبلان وعاشقان

یک غروب دیگر به جمع افزود

 و یک آفتاب دیگر 

پشت دیرک ها و بادبان ها ی بسته 

پنهان شد 

تا درختان کمی در شب با هم بنشینند .

یک آبراه که تا خلیج می رود 

تا به دریای موج می پیوندد 

و فردا در بامداد

   دوباره آفتاب

 دست راه را می گیرد
 تا از برج های دریایی بالا رود ودر اسمان ابی یله شود 

وشب شب شبانه ی بلبلان  وعاشقان شده است

زهره خالقی

NOW ONE MORE EVENING

خاطره می آید با شب
خاطره می ماند با شب
مثل گل سرخ و سپید
مثل جان مریم
که با خورشید در می آید
که چشمانش را وا  می کند
و او را صدا می زند
اما او رفته است
و صدای او رفته است .
خاطره می آیا با شب
خاطره می ماند با شب
اشگ چیزی ست مثل آواز جان مریم نوری در دوردست

زهره خالقی

روزی خواهد آمد

روزی خواهد آمد 

که آن روز همین امروز باشد 

تا آفتاب در دستان مان 

بال می گشاید 

وبا  بال ها مان 

به پرواز می آید