فرامرز سلیمانی
در حاشیه ی ٢٠٠٠ و کتاب عشق
اسپانیا در قلب ما
صفحه ٣٥
چندان بسیار است چندان گور
چندان شهادت
چندان تاختن جانوران در ستاره
هیچ,نه پیروزی حتا
مغاک هراسناک خون را از میان بر نخواهد داشت
هیچ, نه دریا و نه گذر ماسه و زمان
و نه حتا شعله ی شمعدانی ها
بر گور
پابلو نرودا ,اسپانیا در قلب ما ,گویا,١٣٦٣,صفحه ٦٨ و ٦٩
اسپانیا ی زیر قدرت دیکتاتوری فرانکو از ١٩٣٦ تا ١٩٧٥ مثل قلمرو هر دیکتاتور محافظه کار دیگری یک شوره زار فرهنگی بود که یا کسی جرات نفس کشیدن نداشت و یا رفتار ش مشکوک بود و
که هنرمندان خلا ق اما به مهاجرت و تبعید رفته بودند اما مدرنیتی که پیش از مرگ دیکتاتور آغاز شده بود قابل بازگشت نبود هر چند که از نظر دم و دستگاه او کارهای پیکاسو شیطانی , و کارهای خوان میرو کودکانه خوانده می شد .از سوی دیگر جنگ ادبی و هنری اسپانیا در داخل و دور از سانسور و یا بیشتر از آن در خارج رقم می خورد مانند برای که زنگ ها می زند همینگوی,گرنیکا ی پیکاسو ,یک گروه هواپیما برد آندره مالرو,کارهای
اورول,کستلر,دا لی,سیمون ویل فرانسوی و همچنین کتاب شعر اسپانیا در قلب ما از پابلو نرودا...
هرگز موضوعی بارورتر از جنگ اسپانیا برای شاعران پدید نیامده است .خونی که در اسپانیا ریخته شد آهن ربایی بود که تا زمانی دراز به جان شاعر لرزه در افکند
No comments:
Post a Comment