فرامرز سلیمانی
قلعه خان
٢
:
وهمی
به دست نسیم
می ریزد
بر گزدان
تا صخره ها
مه می خزد
تا که گشت زند
در گزدان
بیرمی را
به شانه می کشد
خورموج
باد شمال
آغوش می گشاید
به ابر
آواز بارش می آید
وهمی
به چشم گزدان می لمد
سنگین که می شود
پلک هاش
بر صخره های باران
دست نسیم
می تراشد
تندیس بلندی ها را
شب که می نشیند
یگانه می شود
بیرمی
به خانه های کورموج
عاطفه می ریزد
به آواز گلوش
پشت دیوار قلعه خان
-دشتی, خورموج ,بوشهر,
بهمن ٦٨
No comments:
Post a Comment