img:moj
فرامرز سلیمانی
:
باریکه یی کبود
بر آبی ی بی انتها ی
قایقی شتابان
که د ریاچه را یدک می کشید
به آغوش آبراه
به آغوش آبراه
کلید کبودی آوردیم
از آبی ی بی انتها
از آبی ی بی انتها
تا درهای عاشق قایق را گشودیم
بر شانه های برج دریایی
و خانه ی آبی
در آفتاب
از آن ما شد
Pontchartrain
No comments:
Post a Comment