پابلو نرودا /فرامرزسلیمانی
اه گستره ی کاج ها
:
اه گستره ی کاج ها و زمزمه ی موج ها که می شکند
بازی آرام روشنا و ناقوس تنها
تاریک روشنا به چشمانت می نشیند عروسکم
صدف خاک که در آن زمین می خواند
در تو رودها می خوانند و جان من با آن می گریزد
آن سا ن که تو می خواهی و به هر کجا روانه می داری
راه مرا با کمان امیدت نشانه بگیر
و در دم جنون من تیرهایم را رها می کنم
در همه سو کمرگاه مه را می بینم
و خاموشی تو وقت مرا صید می کند
بوسه هایم لنگر می اندازد و شوق نمورم آشیان می گیرد
در تو با آغوش سنگ های زلال
اه آوای رازآمیز تو که عشق می نوازد و
تیره می شود در عصر های رو به زوال
پس در ساعت های سنگین بر کشتزار دیده ام
گوش های گندم را که در دهان باد می نوازد
No comments:
Post a Comment