کوتاه که می وزم

١

کوتاه که می وزم 

قصد گیسوت دارم 

شانه هات 

اگر بگذارد 

٢

رنگین کمان به گیسو زدی 

به خالص آفتاب و 

دره ی مه 

پنهانی ی ابر های پیش از بامداد 

و باز گشتنت 

یک خرمن رنگین کمان 

با خود آورد 

به راه بامدادی 

٣

آفتاب پریشان و 

بامداد ایوان 

شیپوری خاموش 

در آغوش باد 

خفته بود 

٤

پاییز بود که یک بغل رنگین کمان اوده بود و 

ایوان آفتابی شد 

٥

توفان که آمد 

همه را با خود برد 

تنها عشق 

با یک دسته گل 

در خم خیابان ایستاده بود
۶
حالا این تب بلند را با چه اندازه بگیرم
کوتاه که می وزم
٧
جهان سپیده می زند
زیر پیرهنت
در شب سپید جامگان
...