فرامرز سلیمانی:اسطوره ی نیما
ویژه نامه ی نیما
بامداد,تهران
آبان تا دیماه ١٣٥٨
١٣
قلم انداز
قلم انداز دفتر دیگری از شعر های نیماست شامل ٢٠ شعر از ١٣٠٥ تا ١٣٢٨ . شعر ها در قالب های کهن با فضای کلاسیک و بیشتر به صورت چهار پاره است و تنها شعری که برای شهریار کهن سرا ,مسافر یوش گفته شده به صورت آزاد است .شان نزول این دفتر بایستی این اعتقاد نیما باشد که "همه ی مفهومات ما نیستند که در قالب اوزان و طرز شعر گویی قدیم گنگ جلوه کرده و ادا نشدنی باشند"ه
شب قوری و شاه کوهان از شعر های خوب نیما در این دفتر اند .این جا نیما هر لحظه حکایتی با شب دراز می گوید که آن شمع خاموش می گوید که خاموشی ویرانی است و از این رو چراغش تا دم آخر سوزش که پت پت می کند سماجت دارد .شاعر فکر های دریایی دارد و در اندیشه ی قامت با وقار قوست .شعر ها تجربه های نخستین اند که شاعر همدم جغدان بر سر خرابه هاست
اندر اندیشه ی آباد شدن
این زمان سوی خرابم گذر است
اما نیما بر مرده هایی که خود را زنده می پندارند ,نیز چوب می زند و عصیان خویشتن را
بدین گونه باز می نمایاند
ادامه دارد
No comments:
Post a Comment