نیما شناسی :روجا
ترجمه ی فرامرز سلیمانی
٣
گفتیم که روجا , دیوان دو بیتی های تبری یا مازندرانی نیما در میان شعر های او غریب و مهجور مانده است و این شاید بدین خاطر است که این شعر ها به زبانی دیگر بوده و زبانی دیگر در فرهنگ ما همیشه غریب و مهجور می ماند همچنان که زبان و خط و فرهنگ و ادبیات ما برای فرهنگ های دیگر
ترجمه ی شعر تنها از شاعران بر می آید و آن شعر ها که از این اقبال بر خوردار بوده اند که به دست شاعری ترجمه شده اند بیشتر به زبان شاعر نزدیک شده اند .روجا ,شعر های مازندرانی نیما, برخی به وسیله ی خود او ترجمه
شده اند و برخی به وسیله ی من , و باقی یتیم مانده اند یا ترجمه ای در خور نیافته اند که در این جا
به بهانه ی ویژه نامه ی نیما , آبان تا دی ١٣٩٢
به آن می پردازیم
دره ی میون شیون هاکرده تیلون
ویشه ی در و ها کرده باغ ترون
بحتس آنوم ها آیت مه جا نون
ای زنباب من کرد سامون
گل آب میان دره شیون کرد
باغ را ترند وقتی در بیشه را باز کرد
لعنت به آن که جانانم را گرفت
آن که سامانم را ویران کرد
No comments:
Post a Comment