بر آب ها که می روی
خزان را پس می زنی
خزان
در درختان عریان
راه گم می کند
و قمری ی عاشق
هنوز در ایوان
بر پوست جوجه کا ن بال می سا ید
بر آب ها که می روی
پگاه
در دو سوی رود
بر چشمانش دست می کشد
و پنجره
از تو خالی می شود
No comments:
Post a Comment