BAMDADI:بامدادی بی شمار

فرامرز سلیمانی:بامدادی بی شمار 

:

بامدادی از خاک و سنگ می ایی 

گیسوان بلند باد را از دریچه ها پس می زنی 

به آوازی ااشوبگر و مینایی 

و می گذری هر روز 

از همان خسوف خلوت 

و راهی می شوی 

تا دور 

تا دریای دور 

که باران شکوفه می بارد 

باران شکوفه 

اما این جا 

نام دیگری دارد 

و سایه های هراسان شب 

به تاراج بامدادی بی شمار 

در آفتاب می تازد 

در نگاه ویرانی ی خاک و سنگ شکسته و 

غبار
از دفتر بامدادی ها -