پس از بررسی سایت آرش و رایزنی با دوستان به نظر می رسد حریف در عالم بیخودی دست به این حرکت سخیف زده است و شناخت من ازاو غیرازاین هاست.البته گرفتن شعرهای تو از مجله ایران هنر یا عکس از فیسبوک و منابع اینترنتی دیگر ، تجربه رایج همه ما هست.اما به خود تقدیم کردن شعر خاتون شعر که پیش از تولد حضرت نوشته شده و در اساس اهل شعرتقدیم کردن هم نیست،به هیچ وجه قابل قبول نخواهدبود.دراین باره که چه می توان کرد؟شاید نوشتن یک نامه هشداردهنده و تنبیه کننده تنهاراه حل باشد چون در شهرهرت که قانونی وجود ندارد که با ان بتوان قضیه را تعقیب کرد.نظر شخصی من البته همانست که همیشه رفتارکرده ام.یک کسی که در نشست های یکشنبه واشینگتن ما شرکت می کردیک کتاب نرودای مرا با مقدمه اش برداشت بردایران بانام خودش چاپ زد،درحالی که کپی آن مطالب به قلم و ترجمه من کم و بیش پیش دیگر یاران یکشنبه هم بودپیشتر پراکنده منتشرشده بود.یکی دیگر که اتفاقن اسمش را کریمپور گذاشته رونویسی از بلندی های ماچوپیچوی احمد و من را با ترجمه فارسی به فارسی منتشر کرد کاری که صالحی و چند نفرزبان نادان دیگر متخصص آن بوده و هستند.کریمپور خودمان هم که ماشاء اله نمی شد شعربرایش خواند زیراکه فوری آن رابازبان خودش می نوشت و بخشنامه می کرد.ازاین شاعران بخشنامه ای اینجاهم کم نیستند و خاصه در فیسبوک که از همه ی پخته خواران گرامی، شاعران و ناقدان لدنی کارگاهی ساخته که کلی بایکدیگر تعارف وتکلف هم دارند و منتظرند که فوری کارهای همدیگر را مهر و استمپ ولایک بزنند.آن هم بدون زحمت خواندن شان.باری نامه ات را که خواندم به قول آن دوست رفته گفتم حالاحکایت ماست و بعد یادم آمد همیشه در برابر این هاسکوت کرده ام.و این هم راه دیگری است که تو ممکنست بابزرگواری همیشه ات پیش بگیری .بااین حال دوست تو آماده هست که اگر لازم بود درایزمینه نامه یی خصوصی ویا عمومی و سرگشاده تهیه و ارسال کند صفحات مجله موج هم در این مورد در اختیارتوست.
www.mojmagazine.com
No comments:
Post a Comment