دو صدايى يا چند صدايى و چند آوايى ى اين گونه شعر ها گويى خاص آن ها نيست و در طنين و آهنگ كلام نهفته است و در تكرار ويا تغيير تركيب كلام اين طنين و آهنگ تغيير مى كند و با روال تصوير و حتا روايت هارمونى مى يابد يا با آن در تضاد و تقابل در مى آيد تا به ساختار شعر دست يابد يا آن ها را برهم زند اين تقابل هاو توافق هاى آوايى يك وارياسيون درونى را پديد مى آوردكه مشابه تكرار متفاوت جمله ها و فرا زهاى موسيقى است براى القاى حس و حال . گفتم تكرار متفاوت و نيز از وارياسيون گفتم و اشاره ام به اينست كه تمام گفتمان شعر و هنر در همين تكرار متفاوت و در همين وارياسيون است كه شكل مى گيرد مثل قصه هاى ابراهيم گلستان و فيلم هايش يا فيلم هاي برگمن و فليني و چاپلين و شعرهاي والت ويتممن و نقاشى هاي ميرو و ماگريت و حتا پيكاسو يعنى پيكاسويى كه در كمال تجربه ى رسانه يى و سوژه آنگار يك تابلو كشيده چه در كلاسيك هايش كه مدرن است و چه در مدرن هايش كه اذعان دارد چقدر مديون سزن است اين ها همه البته جواز نشخوار گرايى محافظه كاران و آكادمياى واپسگرا نيست كه تكرار متفاوت و تنوع طنين و آوا در ذات نوآورى و نوآفرينى و در چند صدايى ها به هنر مى رسد و باقى تنها نوعي. خوانش در خاموشى و بى صدايى است و فراموشى
FS: Litcrit/ variation in poetry
FS: Litcrit/ variation in poetry
No comments:
Post a Comment