GABO:GABRIEL GARCIA MARQUEZ
in Aracataca,mompos,sucre of colombia
چشم انداز فرهنگی رالیزم جادویی
در آمریکای لاتین گویی همه چیز به شکل قصه است و روایت خیال , چون آن چه تنها به صورت واقعیت هاست انکار می شود مگر آن که رنگ خیال گیرد و از جمله آن که مارکز نیسنده ی رالیزم جادویی وجود شهر مومپوس
را که در قصه ی ژنرال در هزار تویش آورده است انکار می کند و می گوید : ما گاهی او را در رویایمان می بینیم
ولی مومپوس وجود ندارد
در حالی که مومپوس وجود دارد و در جنوب کارتاجنا و در شمال کشور کلمبیا در کنار رودخانه مجدلیه لمیده است , با ٣٠ هزار جمعیت و میدان و کلیسا و هتل و بازار و خانه ها و مردمی که مارکز دوران نو جوانی ش را با آن ها گذراند و سازمان یونسکو در سال ١٩٩٥ آن شهر را در فهرست میراث جهانی ثبت کرد و
رودخانه مجدلیه نیز همانست که ما رکز یکبار نوشت ١١ با ر از این رودخانه بالا و پایین رفتم .
و سوکره نیز
که کمی جنوب تر از مومپوس واقع شده و در کتاب یاد دا شت های مرگ پیش بینی شده حضور دارد
از سوی دیگر ماکوندوی صد سال تنهایی نیز وجود دارد و هست و این همان زادگاه و شهر کودکی مارکز است که
ما رکز با پد ربزرگ و مادر بزرگ مادرش زیست : آرا کاتاکا در ساحل کاراییبی کلمبیا با خانه های چوبی در سایه ی باغها و پروانه ها و پرندگان آزاد و در قفس که هنوز سایه هاشان بر چهره ی ما رکز می نشیند و مارکز هنگام نوشتن صد سال تنهایی به دوستش مکرر تلفن می کند تا جزییات برخی از شخصیت ها و حوادث را با او مقابله کند
البته شرکت های موز اوایل قرن بیستم حالا رفته اند و ٤٠ هزار جمعیت آرا کاتاکا با گرما و رطوبت ان در خلوت و تنهایی می زیند یا در با ر و بیلیارد ماکوندو مشغول بازی اند و رافائل خیمنس شاعر می خواهد مسیر گابو را حاره ریزد و بسازد و ماریا ی ٩٦ ساله هنوز در همان خانه های چوبی قدیمی زندگی می کند و پدرش به نقش پیترو کرسپی پیانو ساز ایتالیایی در قصه ی صد سال تنهایی در آمده است
همچنین اراکا تاکا همانند ماکوندو به عنوان تمثیلی از چالش انسان علیه تنهایی و شهری فراموش شده باقی می ماند
که در جنگل گم شده است و آرکادیو بویندیا گویی هنوز می کوشد تا راه ارتباط آن را با جهان در یابد
Mompos
Magdalena
Sucre
Aracataca
No comments:
Post a Comment