آوازهای سارینوروز خوانها هر سال مژدده ی بهار را با خود می آوردند . آنان که بر خلاف حاجی فیروز چهره هاشان را با رنگ و نقش نمی پوشاندند با ساز و کرنا و دهل و نقاره کوچه به کوچه و خانه به خانه می رفتند و ناگهان آوا و نواشان فضا را پر می کرد آنگاه اشعاری در مدح و منقبت آقای خانه و همسر و فرزندانشان می گفتند و مادر و بچه ها کیسه هاشان را با هدیه های نوروزی مانند نان و برنج و شیرینی و چای و قند و شکر پر می کرد و آنگاه می رفتند تا سال دیگر مژده ی بهار را بیاورند باغ ما در ابتدای خیابان مازیار و پهلوی آغاز را ه و کوچه باغی بود که به ده نقاره چی محله می رسید که زندگیجای بیشتر نوروز خوانها هم بود و آنان و خانواده شان پس از آیین نوروزی به کشاورزی و دامداری می پرداختند و شیر و ماست و نان مردم محله را فراهم می کردند و این پیش از خانه سازی شهری ها بود که بافت ده و باغهای پیرامون آن را دگرگون کرد و آن ها را به یکی از محله های مسکونی ساری بدل نمود...فرامرز سلیمانی : تاریخ شفاهی ساری
No comments:
Post a Comment