*5 THE BOOK OF ARDESHIR

ardeshir mohassess by picasso

*5 THE BOOK OF ARDESHIR

Moj Book Special

هنر مهاجرت و مخاطب به هم گره می خورد . هنرمند مهاجر به جست و جوی جهان و مخاطبان بیشتر جهانی از خانه به در می آید و اردشیر محصص نیز دلیل و بهانه خود را دارد . خانه و زندگی و زمینه های ذ هنی و فرهنگی و مخاطب خودت را می گذاری و می ایی جای دیگر در خانه یی دیگر . نه فضا را درست می شناسی و نه آدم ها را .این جا هم البته خیلی ها قلم می زنند با کلام و خط و رنگ .خیلی ها هم در باره شان می نویسند اما تو گم می شوی و در فضا معلق می مانی . حالا  چه تاثیری می گذارد این محیط بر تو و تو این جا کی هستی . من البته جزو آن اقلیت ایرانی ها هستم که بیشتر کتاب های خارجی ها را خوانده ام . و نه چندان چیزی از ایرانی ها ولی ذهنیاتم به شدت ایرانی است 

آن جا مخاطب خود را داری مردم کوچه و بازار خود را دوستان روشنفکر خود را و همین طور دشمنان خود را در دستگاه حاکمیت .هر که و هر چه باشد بعد به این جا می ایی و نمی دانی با کی طر فی حالا نقاشی و طراحی به خاطر مدیوم خاص خود شاید احتیاج به ترجمه نداشته باشد اما به هر تقدیر بایستی ترجمان فضای خاص اجتماعی باشد که برای تو غریبه است حالا خود را در کجا می یابی و حرف ها یت را چگونه عنوان می کنی .حالا در این جا تو کی هستی . و با همزبان و هموطن خود چگونه ارتباط بر قرار می کنی و آن ها چگونه با تو و سرنوشت تو و هنر تو روبرو می شوند 

می گوید بخشی از کار ها را که در حوالی انقلاب کشیده شده و یا حتا پس از آن و لحن خبری دارد و روزنامه ای و مسایل روزانه است که حاصل خبری است و  مثل خبر و با همان یکبار خواندن یا یکبار تماشا تمام می شود و چیزی  در آن نیست که جریان را ادامه دهد و مکمل خلاقیت های پیش و پس از خود باشد . آیا دلبستگی شاعر و هنرمند است که بی وسواس این ها را هم اجرا می کند و با نوعی شیفتگی عرضه می دارد و در کارنامه اش می گذارد یا اهمیتی که ح ادثات زود گذر در پیدایش کولاژ یا چسبانه تاریخ دارد . هنرمند اساسن چگونه به این انتخاب می رسد .ایا از او بایستی دقت علمی و نقادانه یک جامعه شناس و تاریخ نگار را توقع دا شت یا برداشت های مقطعی اما همراه با اهمیت ی یاد آوری ها را ؟...

برخی از این کارهای تازه اردشیر هستند که مودیلیانی و جاکومتی و یا ون گوگ را به یاد می آورد و بخشی از آثار ماتیس را و کار های پیشتر از آن ماگریت بلژیکی را با آن دگر دیسی هایش , بی ثباتی ها , تغییر جنسیت ها , جان بخشی هایش به اشیا ی بی جان و دنیای فراواقعی که با کوبیزم هم گاه در می آمیزد . این آدم های فضایی و این فضاهای غریب آیا آگاهانه انتخاب شده اند یا نه خود آگاه از دیدار ها و فرا گرفتن ها آمده اند . این معما های حل نشدنی را 

آیا خود نقا ش و طراح توانسته است حل کند تا از این راه ترجمانی باشد برای آثارش 

صحنه پردازی های ملو دراماتیک او در پرده های قاجاری حضور مو شکافانه و نکته سنجی او را نشان می دهد و به همین خاطر آدم ها را نیز آن طور که می خواهد در گوشه و کنار می آورد و گاه حتا از آدم ها ی خانوادگی و تیپیک سینما  می گیرد .ناستا لژ یای کودکی یا که ناستا لژ یای یک نسل که حالا دیگر با خشونت و وحشت فیلم های جنایی  , پلیسی , فضایی و در همه حال خشو نت بار روبروست . رویایی که به کابوس بدل شده است و کابوسی که پسزمینه اندیشه ها و روح و روان اوست 

pp 9-13

...