در نظرات پراکنده یی که این جا و آن جا دیده می شود گاه انکار گرایی ناشی از نا آگاهی به اصول اولیه ی شعر و ادبیات و هنر ها را می توان یافت که نیز نمایشی از عدم کوشش و جست و جوگری نویسنده نیز هست .در یکی از این قبیل اظهار لحیه ها در باره ی هنر برهنه و برهنه گی حتا سلیقه ی نقاشی قهوه خانه می کوشد جای نقاشی و طراحی با طراوت امروزی را بگیرد, و این مثل موارد مشابه دیگر محافظه کاری های رایج موجب تاسف است .
NUDE & NUDITY
با توجه به طراحی های اخیر شاعر و نقش هنرمند زهره خالقی
برای پروژه ی عریان و عریانی , می توان توجه دا شت که
عریانی یک پارادایم و استاندارد استتیک و زیبا شناسی در هنرهای تجسمی است , از دوران پیش تاریخ تا مدرن و فرای آن , که نه تنها در شعر و ادبیات , بل تلویزیون,فیلم و تیاتر و در دهه های اخیر به ویژه در اینترنت جای گرفته و به تجربه ها و بیان هایی تازه رسیده است و به هیچ وجه خاص گوستاو بولانژه ی نقا ش کلاسی سیست قرن نوزدهمی , برجیسی از میان پیامبران ,
و امثا لهم هم نیست و حالا که وقت توصیه است چرا به بولانژه توصیه نکنیم که نقاشی قهوه خانه برای سلایق و
ذهن های محدود نزدیک به کلاسیک نکشد و یا از برتولوچی سینما گر نخواهیم که در فیلم رویاگران فقط به قیام دانشجویی ١٩٦٨ پاریس و مکزیکوسیتی و سراسر دنیا نپردازد و در اساس همه ی کارنامه ی هنریش را به اسطوره های رومی (لطفن با رومی شاعر اشتباه نشود ) و داوود و نه البته تندیس عریان او اختصاص ندهد که به تریج قبای انکار گرایان حرفه یی و نق نق گران ناقد نما بر نخورد .
در همین زمینه البته ما از ماه شعر برای ارایه ی نمونه آثار شاعران ایران و جهان و آموزش جست و جو گران مشتاق بهره ی فراوان برده ایم و در فرصت های دیگر نیز به هنرهایی همچون سینما و تیاتر ,
موسیقی کلاسیک,نگارگری و تندیسگری ,رقص و موسیقی و
معماری و خوشنویسی پرداخته ایم تا در کنار منابع و مراجع اینترنتی , با این نمایه های نقادانه و یا انسیکلوپدیک جایی جداگانه برای علاقمندان واقعی و تلاش های آنان
داشته باشیم
