PIR NORUZI 1-12/FINALE

FARAMARZ SOLEIMANIفرامرز سلیمانی 

پیر نوروزی به شهر آمد و 

در سبزه میدان بار افکند 

باغبان بهار 

تازه بنفشه ها را کاشته بود 

در هجوم پروانه و سنجاقک و غوک 

پیر نوروزی از سر سایه پرید 

و جهان 

زیر بال هاش خالی شد 

با راه ها و دره ها

 و سبزه میدان جنگل بود 

کلا ه باران بر سر دا شت بام 

پیر نوروزی 

جهان را به دنبال خود می کشید 

و جهان 

بر بوم بهار 

می گسترد 

شعر ی تازه شده بود 

شعر ی که تازه 

تازه بر ذهن می نشست 

شعر ی به نام پیر نوروزی 

که جهان از ان آغاز می شد
همان که بودلر هم در ترانه ی مکاتبه گفت
طبیعت معبد ستون های زنده است
جایی که کلام سر بر می آورد ,سر در گم و غمگین
و انسان از این جنگل می گذرد

با چشمان آشنای نماد ها که همیشه او را می نگرند.

نوروز ١٣٩٣

.