بوطیقای فیسبوک
:
هر کار ادبی و هنری ممکنست شاهکار نباشد اما تا کار نباشد شاهکار بوجود نمی آید .رمز راه رهرو در تداوم و پایمردی اوست .در فیسبوک برخی می آیند و می روند یا به اقلیت های فرهنگی و دار و دسته ی قدرت می آویزند .گویی که از خودشان خسته شده اند .برخی هم هرگز از خودشان خسته نمی شوند و عکس های تاق و جفتشان را به هر بهانه بر دیوارشان می گذارند بی آن که همراه حرف و سخنی و اظهار نظری یا شعری و قصه یی و حتا دست کم جوکی و لطیفه یی تکراری باشد .در حالی که این ها را خیلی راحت می توان در اینترنت یافت و زیر عکس گذاشت یا نقل قولی از گوینده یی و شعری از شاعران گذشته و حال .با و یا بی مناسبتی
چه فایده دارد خیره شدن به دوربین بی حرفی و سخنی
اما به راستی همین که هستند هم باز خوب است و بهتر از غیبت کوتاه و بلند آن دیگران است که گفتم گویی خودشان هم از دست خودشان خسته شده اند
Facebook Poetics is the occasional insights for a dialogue with friends and general audience
No comments:
Post a Comment