ُThe Great Feast
In Memory of Ezzat Tabaian
Will we see each other again?In Memory of Ezzat Tabaian
Under the tall, evergreen cypress
Near the river that never dries out
The table has been set
And the scent of heavenly fruit is intoxicating.
Who will fill our glasses with red wine?
My heart overflows with joy.
The breeze is playing the "Green All Green" sonata
Through the cypress branches.
It's time to start the dance.
Our solitude is an illusion.
You are still twenty-four years old
And my moustache is fully black.
Hold my hand.
The guests are all waiting.
Death, like a weary actress
Has gone behind the stage
To take off her black dress
And put on her lounging gown.
The play is over
And the guests are all at the table.
I no longer wish to know
What you went through at the last moment of your life
Or what was the last word you uttered.
Our separation has been only an illusion.
Hold up your glass.
The host is pouring wine
The great feast has started.
I want to see you again
And I am ready to pay
Whatever the host asks.
Majid Naficy
August 18, 2004
جشن بزرگ
به ياد عزت طبائيان
به ياد عزت طبائيان
آيا دوباره يكديگر را ديدار خواهيم كرد؟
در زير سرو سترگ هميشه سبز
كنار رودي كه هرگز خشك نمي شود
ميز را آراسته اند
و بوي ميوه هاي بهشتي مستي آور است.
چه كسي جامهاي ما را از شراب سرخ خواهد آكند؟
دل من از شادي لبريز است.
نسيم در شاخه هاي سرو
شور "سبز در سبز" را مي نوازد.
آماده شو تا به رقص درآئيم.
تنهايي ما خيالي بيش نيست.
تو هنوز بيست و چار ساله اي
و من سبلتي سياه دارم.
دست مرا بگير.
مهمانان همه آمده اند.
مرگ چون بازيگري خسته به پشت صحنه رفته است
تا جامه ي سياه خود را درآورد
و دستي رخت خانگي بپوشد.
نمايش پايان يافته است
و اينك همه ي مهمانان بر گرد ميز ايستاده اند.
ديگر به شنيدن آن راز نيازي ندارم
كه در آخرين لحظه ي زندگي بر تو چه گذشت
و آخرين كلامي كه بر زبان آوردي چه بود.
جدايي ما خيالي بيش نبوده است.
جام خود را پيش آر.
ميزبان جامها را مي آكند.
جشن بزرگ آغاز شده است
و من آماده ام تا براي ديدار تو
هر آنچه ميزبان مي خواهد بپردازم.
۱۸ اوت ۲۰۰۳
مجید نفیسی
مجید نفیسی
No comments:
Post a Comment