روزی قایق هامان به خانه باز می گرددNOSTALGIA: NEW ORLEANZEE

روزی قایق ها مان به خانه باز می گردد 

در سپیدی ی سرشار غروب. 

و آبراه کاهل 

صدف کبودی می شود 

در تکرار باز و بسته شدن در 

وقت خروج از خانه 

یا سلامی بر درگاه 

و با ما همه 

به خانه باز می گردند 

و آبراه از قایق های سپید 

جمعیتی عاشق می شود 

نسیم آبی دارد 

آبی ی دریا 

و جیغ کاکایی های غروب

 در بازگشت قایق ها 

آن رو به رو مثل دریاست 

مثل دریای درون ما 

یا د ریای رویا ها مان 

رویاروی آغوش گشوده ی ابر 

و یا سپیدی ی غروب 

که با آن
روزی 

قایق ها مان به خانه باز می گردد
PONTCHARTRAIN