A*SH*N*A:AHMAD SHAMLU
اي شب تيره ! روزگار مني ،يا دو چشم سياه يار مني
از بلندي چو گيسوان سياه ،
وز سياهي دل نگار مني
در برت با خيال او بسيار
اشك از ديده كرده ام بكنار
چه بسا با تو راز دل گفتم ،
چه بسا با تو مانده ام بيدار
آگهي كز دو ديده ريزم خون ،
بي خبر نيستي كه چونم ; چون
راست چون سرو بود، قامت من
زان قد سرو شد خميده كنون
روزگاري چو سرو بودم راست
شرح اين قصه سخت جان فرساست
- بر سر عرش بود پروازم ،
عشق بالم شكست و قدرم كاست!
جانم از غم تباه شد; ايواه
روزم از عشق شد سياه - سياه
سوختم ، سوختم ; دريغ ! دريغ
مگر اي شبح ! عشق بود گناه؟
"اهنگ های فراموش شده
تهران
۱۴/ فروردین ۱۳۲۵
No comments:
Post a Comment