پیش پای شاعر فرشی سرخ انداختند
با گل بته های دره ها و کوه
و واژه
پیش پای شاعر
فرشی سرخ شد
تا سر بر شانه های او بگذارد
افسانه بود عشق
افسانه ی عشق شد
در گذ ار راه
و یوش
فرش سرخی شد پیش پا ی شاعر
که پس از چهل سال
به خانه باز می گشت
تا سر بر شانه های او بگذارد
افسانه بود عشق
افسانه ی عشق شد
در گذ ار راه
و یوش
فرش سرخی شد پیش پا ی شاعر
که پس از چهل سال
به خانه باز می گشت
...
No comments:
Post a Comment