ساری شهرکودکیAVAZHAYE SARI

به رویاهام می بینمت 

نه باغ سبز کودکی م را می یابم 

نه خانه یی که در وان زاده شدم 

و نه برج ساعت قدیمی را 

نام خیابان های شهر عوض شده ست 

و نام مدرسه یی که سال ها پیش در آتش سوخت 

اکنون 

تنها 

به رویاهام 

می بینمت...

ماسولهAVAZHAYE IRANI:MASULEH

فرامرز سلیمانی : ماسوله 

همراه گزارش تصویری افشین بختیار 

نشریه زمان ،تهران،١٤ بهمن ١٣٧٥

ماسوله را نمی توان نوشت 

ماسوله را باید دید 

گلدان های شمعدانی 

پشت پنجره های تماشا 

بگونیای ترش و سپید 

تا پشت بام خانه ها و 

پله ها و گنبد خاکی 

در اسمان ماسوله 

حاجی گل با چای و قلیان خوش آمد می گوید 

" به ماسوله آمده بودیم که بنویسیم 

ماسوله را نمی توان نوشت 

ماسوله را 

باید دید ..."

 مسافر کوره راه ها 

گالش گیلک 

سفر نامه اش را بر برف می نویسد 

پشت پرده های حریر 

چشمی به تماشا می ماند 

در باران و بوران 

بهرام و پوران 

بر سر بام ها می دوند 

و بام ها رنگ شمعدانی می گیرد 

و کر و کر قلیان می بارد 

شهری ها می آیند 

تا جنگل را به تبر بسپارند 

شهری ها می روند و

 جنگل جوان می ماند 

ماه خانم می خواند 

اه ماه کوچه های پلکانی ماسوله 

ما تازه می شویم 

در پرتو پریده ی مهتابی ت 

ماسوله 

یاد گلگونه های کویری خواهرش می افتد 

پا ی کوه کرکس 

و چهره اش را چون ابیانه 

با شمعدانی ها سرخاب می زند 

و به انتظار حاجی گل می ماند 

از کوچه های نعلبندان 

شیهه ی اسبی کهر می آید 

که ماه خانم را 

از اتاق حنابندان 

یک سر به کشتزار می برد 

ماسوله 

پشت پنجره های انتظار و تماشا 

با پشت بام خانه ها 

و پله ها 

و گنبد خاکی 

نشسته ست 

"ماسوله را نمی توان نوشت.."

ماسوله 

بهمن ١٣٦٩

FARAMARZ SOLEIMANI IS FARAMARZ SOLEIMANI

جایی پیرمرد باز می خواست خودش را علم کند و جلو بیاندازد 

و با زبانی الکن که فارسی نبود کوشید بگوید فرامرز سلیمانی مثل رویای نیست .

ممکنست!

اما رویایی هم هرگز فرامرز سلیمانی نیست 

KAMALOLMOLK'S MAZANDARAN 1254-1306

AVAZHAYE SARI:ALBORZالبرز

ALBORZ from KAMALOLMOLK1256
البرز سرابی بود
در دست های مردان و زنان
گاهی که گامی در کوهساری می گذاشتند
به جست و جوی ساری
یا شاهی که به دام سا ری  اسیر می آمد
البرز مردان و زنان
در دوردست آبی
سرابی بود  

AVAZHAYE SARI:ON GREEN CAMVASبربوم سبز

MAZANDARAN,FROM KAMALOLMOLK,1304-1306

١

پاهای زن شالیکار 

می سوزد در گل آب 

در قهوه خاند 

مردان دور آتش نشسته اند 

٢

به سوز باد 

کبود می شود گونه هاش 

کبود می شود گونه ها شان 

به آتش سرخوشی 

٣

در کومه های شب 

به رویا ش می برد باد 

پیش نگاهش قد می کشد 

سایه ی شالیزار 

٤

دستان کودکان گرسنه اش 

پیاله یی برنج می خواهد 

از قهوه خانه 

آواز قهقاه می اید 

٥

در سایه های راش دمی می نشیند 

به خانه می آید با پا های زخمی ش 

از سایه های راه 

به عطر دود و پلا 

مردان به خانه می آیند

٦

مردان به خانه می آیند 

از قهوه خانه 

پاهای زن شالیکار  هنوز 

می سوزد در گل آب 

٧

به آتش شالیزار 

گر می گیرد دل زن 

گر می گیرد اجاق قهوه خانه 

به آتش سر خوشی 

٨

در آتش دان 

پاهای زن شالیکار می رقصد 

دور آتش مردان لمیده اند 

٩

خمار و خراب 

در بهار و خزان 

قهوه خانه 

مردان را به خود 

می خواند 

١٠

خسته از آفتاب 

خسته از باران 

زن شا لیکار 

به تنهایی ش می خزد 

١١

بر سفره ی زمین 

سفره ی تیسا پلا 

گسترده زخم دست ها و پا های شالیکار 

١٢

پا های زن شا لیکار می سوزد در گل آب 

در قهوه خانه 

مردان دور آتش نشسته اند  

AVZHAYE SARI:SHILAT SARIدریایی ۱۰

SHILAT SARI,from KAMALOLMOLK1254

از پستان خاک
نوشیده ست
دریا
که همه اندوهان جهان را
فریاد می زند 

پل تجن AVAZHAYE SARI:POL TAJAN

POL TAJAN,SARI,from KAMALOLMOLK1254

نه سی و سه چشمه دا شت
پل
نه نقش کاهل دیواری بود
و نه در چشمه ی شیرین تن می شست
نه کالسکه ی شاهی از آن می گذشت
و نه سواری قزلباش
پر غرور بر آن پای می کوفت
تنها
به رودی فروتن یله می شد
در آب های عاشق تجن
تا با ماهیان قزل الاش
معصومانه بازی کند
پل تجن دلی در یایی داشت 

PA SA'AT O'CLOCK

All these years I was far far away 

From Sari

When asked the time to return

The response in love was 

Pa Sa'at O'Clock !

Sa'at,Pa Sa'at.

MAYMAHI13:خانه می سازدرویاگر

خانه می سازد رویا گر 

بر خاک رویا گر 

تا عشق را آشیان دهد 

و رویا 

به خوابی  

خاموش می خواند  

کجاتن تب دارتوفانی ت می رقصد

اثر 

شعر به دقیقه ی فردا 

سردبیر : سهراب رحیمی 

سال اول ، شماره اول ،اوت ١٩٩٧

فرامرز سلیمانی:کجا تن تب  دار توفانی ت می رقصد *

طبلی بر انگشتان تشنه ی تب 

که تری به خنکای چشمه می نوازد 

غلغله یی بر آب می دود و 

جاری بر آسمان بر آبی جاری 

بر آتشفشان می تازد آتشی 

 بوی بهار  از نرما ی بهار نارنج می تراود 

نارنجی نارنجستان می شود 

والایی باغ را 

کجا هاله ی توفانی ت 

می رقصد؟

A*SH*N*A:HOSSEIN SHARANGحسین شرنگ

کش و قوسِ جنگل در خمیازه‌ی شامپانزه‌ها

خواب

درخت‌ها و میمون‌های بزرگ را

هماغوش می‌‌کند

رویا

شگفتی می‌‌زاید

درخت‌های جیغ و جست و خیز

شامپانزه‌های بلندِ میوه‌مند

هوهوهو هوهو هو‌ اییا ایااااا اییاااااا‌ا‌ا

تلپ

تلپ

تلپ

با صدای فرسایش

با صدای فرسایش شن‌هایی‌ که

بیابان را بر‌افراشتند

افراشته را ریختند

ریخته را پاشیدند

پاشیده را غبار و غبار را فراموش کردند

سنگ خسته‌ای در کمرکش کوهی

خودش را می‌‌جود

دهن‌دره می‌‌کند
 جویده‌هایش را

 ریزه ریزه

از دهن

 در دره 

می‌‌

ری

زد

درنگ بر رفتار حسین شرنگ با شعر 

زاده ی ١٢ خرداد ١٣٣٨ حسین آباد  جیرفت 

٢ جون ١٩٥٩

کی به حومه ی حیات

هی شدم

که پروانه همچنان که می پرید

طی شد

و حیران مرکزم بودم که

گر دبادی آمد و مرا برد

" به سکینه محمدی آشتیانی "

سنگسار
.

سنگی‌ زدم به سر خود

نگاهی‌ به زمین کردم

نیمی زن نیمی زمین

نگران دماوند بود

که ناگهان سنگ پاره کنند

بزنند به سر زن

زمین را بشکنند

سرم از شنیدن خبرهای سنگین

شکست نگاه‌ام از دیدن زمین

گل‌های زخم ناکار

دسته‌های هار

چه سنگی‌ به سر مادر خود زدند

چقدر به سنگ تجاوز کردند

دست‌های مزدور ایمان

ای ایران

گلی‌ به سرت نزدم



****



پرزیدنت حسین شرنگ

جمهوری وحشی شرنگستان

قرن بیستم-نیستم

PAPELI ALI

FOR ALI

Hornets wrestled out of their nests

Buzzing buzzz

Pelicans nestled 

Then we graduated life & love.

By life 

I mean a circle of breaths

In & Out

In to feel pain

Out to relieve.

What is love then?

If life is respiration

As earth turns

- According to Galileo Galilei

Love is labor and perspiration.

So welcome to respiration and perspiration.

Welcome to life

And love...

22 May 2013

پاپلی انسانPAPELI OF LOVE

/

1. 
   
2. می نگارمت هیچ و 

   هیچ می انگا رمت 

   در سایه ات نگران سایه ات 

   انسان کجای نگاهت خانه کرده بود و 

   در کجای عشق ؟

   وقتی که می روی تنها می روی 

   تنها که می روی دیگر نمی روی 

   پس در کجای راه به هم می رسم 

   تا تنهایی را 

   انکار کنیم 

   انگار که سا ده و سایه ایم 

   و سایه 

   انگار نگران سایه مان شده ست 

   پس ساده می رویم و سایه می زنیم به راه 

   و راه می نگا ردما ن 
   هیچ و هیچ می انگاردمان
   
   
    
   
   
   
   
3. می نگارمت هیچ و هیچ می انگرمت