رود از میان همیشه می وزد
در چهار راه ساکت شب
که ابر ها به فاصله ی پلک می سوزد
در زمزمه ی قهوه یی ی افق
آمدنی به شتاب گذشتن
و در ها
و دیوارها
دشتی می خواند
در موجی نا مردد
بی فرصتی برای نشستن
تا تو
موج
از میان همیشه می وزد
No comments:
Post a Comment