ON DRAWINGS OF BIJAN

در کارهای نخستین بیژن از نیمه ی دهه ی پنجاه،خط ها و رویه ها به ابعادی ناستالژیک می رسندتا حرکت ساده و خلاصه شان میل به رجعت و بازگشت به گذشته هارانمایش دهد.گل و مرغ های بیژن اماشادی هستی وطبیعت و سرخوشی هایش را به همراه دارند هرچند در نقش و رنگ شان همچنان خالی از حرکتی ناستالژیک نیستندو رفتار ذهنی طراح را در لایه هایی ناخوداگاهانه بازمی گویند...ویرایش تصویری زهره نیزهمراه باحرکت در جارچوب ها برای نمایشی ناستاژیک به تجلی امده و همگون می نماید،همراه حنجره ی بهاری محمد نوری و موسیقی زمزمه گر فریبرز لاچینی برشعرمحلی گیلکی که این حلقه را تکامل می بخشدو جملگی دریارا گریه می کند...
موج می زند فراتر از تالاب دریا 
 لبخنده یی سبز آبی در دل دارد 
 و ابکنارتو  آشیان همیشه ی توست.-
ف .س.
ON BIJAN WALL