در خط آخر شعر حميدى مثل شعرهاى پيش از دوره بازگشت نادر نادرپور اين جدايى و انشقاق ميان طبيعت و شاعر با يادآورى من گوينده و تمناى او بيشتر حس مى شود و انتخاب زمان گذشته نيز اين حس را بيشتر ألقا مى كند: تو درياى من بودى ...زيرا زمان نيز فاقد پويايى إست و جريان ندارد
No comments:
Post a Comment