Z

Z

آنچه گم کرد کودکیش بود و گل های ختمی 

و شب های فانوس و 

لا به ی سگان 

که میان شاخه ها و پاییز می پاشید 

دست می برد به سوی قله یی پنهان 

تا از آسمان بچیندش 

و روی رف رخام بگذارد 

روزی در نسیم می نشیند 

تا که کسی در می گشاید و خبر می آورد 

که با شتاب باید رفت 

کوله بار جاده را بر می دارد 

با عصای جادو 

و کمان آرش 

مرز ها را انکار می کند 

و در خانه یی 

در اقلیمی دور 

پای قله ی سپیدی دیگر 

چمباتمه می زند 

قله ی دماوند را روی رف می گذارد 

تا قاب پنجره را 

رو به سوی هوای تازه بگشاید 

کنار کودکی و 

گل های ختمی 

.

در تولدی تازه 

ماه محاق و 

دماوند خاموش 

میان برگان پاییز می سوزد 

زی
Zohreh Khaleghi