نگاهیدن نیماییNIMALOGY

نگاهیدن نیما ، روش نگرش اوست به اضطراب جهان 

نیما از روزن دیوار به جهان نمی نگرد 

بل دیوار را پس می زند 

و آن گره نگاه 

و نگاه به گره ها 

در جاده های جهان 

هر چند هنوز هم هستند آنان که زبان او و تجربه های او را برای نو ساختن و گسترش زبان پارسی در نیافته اند 

شباهنگام در آن دم که بر جا دره ها چون مرده ماران خفتگانند
نگاهیدن نیمایی خاص خود اوست
در اساس نگاه را نیما به ما یاد داد
پیش از نیما همه به دست هم نگاه می کردند و از دست چپ پله های نردبان شعر شان را می چیدند
نیما آمد و به دنیا نگاه کرد و گفت
دنیا خانه ی منست
نظام نیمایی و جهان بینی نیمایی و نیماییزم از این جا شکل گرفت
و این بود که نیاز به زبان تازه داشت
یعنی نیاز به زبان دا شت
همان که شد زبان نیمایی ، زبان شعر نیمایی ، زبان شعر امروز
امروز برای ما غریبه نبود اما زبانش مال دیروز بود
نیما زبان شعر امروز را برای نگاه امروز و گفتن از امروز بنا نهاد
حالا زبان غریبه بود
اما با شعر او و شعر شاعران امروز زبان امروز شد
زبان گفتار امروز
نه آن که نثر سا ده نویسی آسانگیرانه باشد
بل شعر با همه پیچیده گی های زندگی و انسان امروز
و نیما از طبیعت و زبان بومی و زندگی روزانه و تجربه ی زندگی در جهان امروز بهره گرفت
تا زبانش را متناسب شعر نیمایی بنا نهاد
نگاهیدن نیما شعر و زبان نیما را با خود همراه آورد
و دهان دیگران همچون فروغ و شاملو را به شعر گفتار گشود
فروغ البته شعر گفتار خود را از کوچه و خیابان آورد همچنان که نیما از طبیعت و کوهستان آورده بود
شاملو شعر گفتار خود را از نثر کهن و کتاب های مقدس آغازید و با زبان کوچه در آمیخت
و دیگرانی هم بودند مثل آتشی و پیروان او که زبان گفتاری شان ریشه های بومی داشت
و این ها هر یک شاخه داد و شاخه های شعر امروز را پیش از موج ها و حرکت های پسا نیمایی تشکیل داد
که همچنان نام او را همچون شعر پیش نیمایی دوران مشروطه بر شا نه هاش دارد