juan miro: birdپرنده یی که بامداد را می گشود
در بال خود خفته بود
و باغ
بی آواز تو
شب را پریشان کرده بود
حالا که همراه فصل ها می روی
بر شانه های پرنده
شب سنگینی می کند
و پرنده
و باغ
وقت توامان هنوز
و یک قطره ی دیگر از تند باران
روی بام .
۱۹ می
No comments:
Post a Comment