شبا نه قصد غربت ستاره کردم
در کهکشان و
راه شیری ی هجوم
شبانه
چهره بر عناب های راه سودم
تا شانه های سرشارم
از کبودی ی تازیانه و
درخت
شبانه
به قصد غربت ستاره
در رویاهایم
خوابیدم
تا آفتاب ارغوانی
در ارتفاع ظهر
کتاب گشود
No comments:
Post a Comment