DEGAS'BALERINAS دگا و رقصنده گان دگا

جهان بوم نقاشی او بود و زنان رختشوی و گازران ،اتو کشان،روسپیان و خادمان که جهان را رنگارنگ و خوانا تر می کرد ،و نمایشگران و رقصندگان جوان دگا،و مهتران و سوارکاران ،و جنگاوران سده های میانه ،جنگنده گان فرانسه و پروس ،کمون پاریس،ناویان و نوازنده گان و آواز خوانان،رقصنده گان سبز و سپیدوسرخ،رقصنده گان آبی و زرد و ارغوان،دگای روی رنگین کمان با بازیگران آن...
دگا از رنسانس و تراژدی کهن یونان الهام گرفت و تا فرای امپرسیونیست ها رفت.او با موم و مفرق و بوم و کاموا رقصید و بر تن دختران جوان ،دامن واقعی پوشانید.او پشت صحنه ها به تامل ماند و زنان و مردان را عریان و آشکارا دید..
دگا به اپرای پاریس رفت ودرجراها و تمرین ها شرکت کرد."حتا قلب من چیزی مصنوعی دارد.رقصنده گان آن را به کیسه ابریشمی صورتی رنگی دوخته اند.ابریشم صورتی مثل کفش هاشان رنگپریده شده است"(از نامه های دگا،۱۷ ژانویه ۱۸۸۶)
دگا در ۵۱ ساله گی اعتراف کرد که تمام گروه رقصنده گان و نه تنها یک نفر آنان قلب  اورا دزدیده اند یا دل او را برده اند،و دگا با آنان دل های مرا ربود.نمایشگاه های دگا لقب نقاش رقصنده گان را برایش به ارمغان آورد اما  او شکوه داشت که آنان نمی دانند که تابلو های رقص تنها برای طرح حرکت های انسان است.دگا با تکچهره ها آغاز کرد،بعد جامه را کشید و کلاس های رقص و استاد را،پنهان و پدیدار.آنگاه شور حرکت او را فرا  گرفت و به کارهای ارزنده پایانیش کشند.آخرین رقصنده های دگا به گفته خودش رنگ گرایی با خط را نشان می دهد که گرایش های امپرسیونیستی نقاش را به همراه دارد،و تندیس های دگا که به این مجموعه کمال و والایی می بخشد
و نیز زنان عریان او
برای بیان عریان واقعیت.
واشنگتن و بستن
نوامبر 2011