VISION-15

VISION -15

عجیب است که سرهامان افتاده بود

در آن تصویر تاریخی در آن چشم انداز نازک

و بارقه ی جرقه ی تنها بود پیش از خاموش

و پس

پس ساده شدیم در خورشید پسا پس از غروب

سایه یی خونین بودیم ما و کوچه های روستایی

کوهی به کاهگل و پنیرک آلوده بود

شب شوکا ی آشفته بود

شب شوکا ی آشفته بودیم و ما پشتا پشت

شوکا را به ریسمان خاطره بستیم و خاطره

بر شاخ شوکایی بر بسته ی دست و پایی خاموش گذشت

تا وقت گذاشتن

وقت آوای بلند پس از گذاشتن

وقت گذاشتن پس از آوایی بلند

ساکت و این همه را با آینه می گفتم که

پیش از این ها گفتمت هم به رویای گفتن

و مرگ پیش پا ی مردن مرده بود

این پاره گی ی برگ این دفتر آواره ی خزان

فرامرز سلیمانی 

نقل از نامه اثر

asar.nameh.net