فرایند آفرینش
آیا موضوع ها را حس می کند یا در ذهنیات و حافظه ی هنری اش جای دارد و او آن ها را بر می گزیند و کار می کند
اردشیر سه چهار ساله بود که زبان تصویر را کشف کرد .این یک تقدیر نبود . نقطه یی بود که شاید از خیلی پیش تر در ذهن من افتاده بود اما در یک لحظه کیفی تقدیر آسا ادامه یافت و به خطی بدل شد . این خط در امتداد بی وقفه اش خط سر نوشت من شد درست مثل خط های پریشان و اسرار آمیز کف دست که فالگیر ها سر نوشت آدمی را توی آن ها جست و جو می کنند
گفت و گوی منوچهر آتشی با اردشیر,
تماشا , پاییز ۱۳۵۱
اما رسم ! این یکی از بزرگ ترین گرفتاری های من بود . اصلن نمی توانستم خط راست بکشم .هنوز هم همین طور است مگر خط راست وجود دارد ؟ نمی توانستم پاره خطی را راست از کار در آورم ...و اما درس نقاشی...نقاشی های کلاس مرا همیشه برادر بزرگ ترم می کشید : چون کار خود من هیچوقت عین مدلی که آقای آموزگار می داد مثل پرنده یا گل در نمی آمد .آن چه من می کشیدم همیشه چیز دیگری بود اما در جلسه ی امتحان نمی دانم چطور می شد که اینان مثل مدل می کشیدم و نه تنها مال خودم بلکه نقاشی های بیشتر همکلاس هایم را هم می کشیدم
گفت و گوی اسماعیل خویی با اردشیر
شناختنامه اردشیر محصص ,جیبی ۱۳۵۲,
ص ص ۴۸-۴۷
من آن چه را که می بینم و حس می کنم می کشم
همان, ص ۵۷
رفته رفته پی بردم که خط , مادر تصویر است ...من با چنین اعتقادی خط را انتخاب کردم و بعد تصویر را
از مصاحبه با آتشی
No comments:
Post a Comment