فرامرز سلیمانی:هنر شعر-٣٤
و آنگاه انسان شعر عاشقانه شد
زیرا که بی عشق انسان نبود
و انسان هرگز بی شعر نبود
در غار ها هم راز ها
گاهی روزنه می گشود
پیش نگاه ناباور انسان
که نام شعر بر او بود
و شعر
عاشقانه ی انسان شد
در ناباور غار و راز
No comments:
Post a Comment