فرامرز سلیمانی
طبق طبق بردمت و آوردمت تا تنهایی ی میزی خالی در خیابان یاس
و اندیشیدنم به تو
طبق طبق خالی بود
وقتی کنار هم نشستیم و
پرده ها را کشیدیم
صبور و ساده بود یم با لبخند های مکرر ما ن
و خیابان
کنار ما خالی نشست
در جام یاس
No comments:
Post a Comment