METAMORPHOSIS OF FALLگویا همیشه قصه های عاشقی

گویا همیشه قصه ها ی عاشقی از قطار ی آغاز می شود 

مثل قطار ی بی زمان و فضا 

که عاشق ر ا با خود می آورد و می برد
و می
و ما 

تا بی زمان و 

فضا 

و اهی می کشد در راه خاکستر و آتش 

مثل جیغ بنفش ایرانی 

یا به شکل صدفی خسته 

از میان غاری  

بی غار می شود 

با دهانی گشوده و بسته 

و آفتاب را بدرقه می کند 

تا حوالی ی ونوس و مریخی با هم و جدا از هم 

که 

گویا همیشه 

قطار عاشقی 

با ایستگاه ها 

از قصه ها ش می گذرد 

و آفتاب را 

به آغوش 

بامداد ی عاشق می برد 

که هرگزش بامدادی نیست 

و هرگزش 

ایستگاهی نیست
بی زمان و
بی فضا 

زیرا که عاشقی همان جیغ بنفش ایرانی ست 

که می آید و بی مضایقه می گذرد 

بی که اشکی بیفشاند 

بر مسیر آهن و دود
گویا گفتم
همیشه قصه های عاشقی
از قطاری آغاز می شود