ROYAGARDANI; ازدفترپیش پاافتاده ها

دست هوا را گرفتم و برای هواخوری آمدم بیرون که تاریکی را در یابم بیرون اما هوا گرفته تر از آن بود که 

هوا شناسی و روزنامه و رادیو گفته بود پس شعرم را بلند برای شان خواندم و کسی که کوتاه  می نمود که حالا کوتاهتر هم شده بودو دنبال ستونی می گشت بازوی کسی را چسبید و حرفی گفت پر های و هوی و پر سر و صدا که خودش هم در ناباوری گفت چی گفتیم و کسی البته دیگر به حرف هایش گوش نمی داد زیرا حالا همه برای خودشان کسی شده بودند 

با این همه دفتر و دستک و نشر و ناشر و نمایشگاه حرفی و گفتاری 

به شرط آن که کسی حرف نا مربوط نگفتارد 

پس آن همه اه و ناله و حرف های ساده ی گفتاری باد هواست مگر 

؟

www.faramarzsoleimani.blogspot.com