به زیبایی آغازWITH THE BEAUTY OF BEGINNING

فرامرز سلیمانی زهره خالقى :به زیبایی آغاز١  تا  ٧  

۱
به زیبایی آغاز
گم شدم
در گردش خط ها
بی که تکیه کنم
به صخره یی
یا پرتگاهی
تنها فرای حاشیه گشتم
زبان به حوصله ی کاغذ گشت می زد
تا رها شود  از سفالینه و خاک
زبان
فرای حاشیه
گشت می زد
و من که گم شده بودم
در هیچ هندسه نمی گنجیدم
به زیبایی آغاز 

...

۲
حرفی به حاشیه ها می رفت
که در خاموشی یک پندار گم شد
و تن همه در تمنای دیدار شد
ایستگاهی منتظر
در گردش آواره ی باران
بی تکیه گاهی
فرای حادثه یی
به بی راهی
زبان به حوصله ی کاغذ
فرای حاشیه ها گشت می زد
به زیبایی آن کلام آغازین
خزان حادثه آمده بود
و ما که گم شده بودیم
همیشه از همان ایستگاهی می رفتیم
تا خاموشی یک پندار را باز گوییم 

...

۳
کنار راه می رفتیم و در کنار راه
خاموش بودیم
و ذات زیبایی بود که با ما می رفت و با ما باز می آمد
همیشه حوصله ی می باید
تا به پاس دیداری
یا که گفتاری تلخ
زبان به حادثه بگشاییم
و ما که گم شده بودیم
در راه
نه در حوصله ی دیداری گنجیدم
نه در حاشیه ی گفتاری
فرای حادثه یی بودیم
فرای حاشیه ها می رفتیم
و گردش خط ها را
فرای حادثه می گشتیم 

...

۴

فرای حاشیه و خط 

با تو سال ها آغاز می گشتم 

گاهی قطا ری ما را با خود می برد 

تا دیوار پنجره یی 

و راه ها و ایستگاه ها پشت دیواری بلند می آمد 

و فاصله دیواری بلند بود 

ما باران و آسمان وابی را نشانه کردیم 

تا گم نشویم 

و شب که 

اوا زمان را هنوز به خاطر دا شت 

و راه با ما فرای حاشیه گشت می زد 

پنداشتم دیدار شبا نه را کنار راه با تو گفته بودم 

٥

تکرار در تو بود 

کلید را زدم 

دیشب چراغ شاید تمام شب روشن مانده بود 

و روز در فنجانی قهوه 

پشت دیوار آواره ی بخار آغاز شد 

در پرده هایی که آفتاب گشوده بود 

تکرار تا تو بود 

شاید کلید را نمی دانستم 

شاید چراغ عریان بود 

شاید که پنجره دیواری بود 

و حوصله ی موج هرگز به سنگنبشته یی نمی گنجد 

فرای حاشیه و خط 

تکرار تلخ نقطه همیشه تا تو بود 

باز پنداشتم دیدار شبانه را کنار راه با تو گفته بودم 

٦
به زیبایی آغاز
کنار راه را
با تو کناره گرفتم
و خواهش تن
و دست ها
گواه گفتارم بود
و دست های من
و دست های تو
که گم می شد و به حادثه باز می آمد
تا گواه گفتار ما باشد
در آغازی بی آغاز
٧
به زیبایی آغاز
آفتاب بر پیشانی م افتاد
من ظهر تو را بر گزیدم
تا راه را
در نگاه بسته هم
گام بر دارم
و زیستن
که در خیال پگاه هم هست
و دست های من
...