MOJ MAGAZINE NIMA SPECIAL:IT IS TIMEوقت است

مجله موج , دفتر ویژه نیما, جلد هفتم , ٢٠١٥

وقت است 

نیما 

:

وقت است نعره یی به لب آخر زمان کشد 

نیلی در این صحیفه بر این دودمان کشد 

سیلی که ریخت خانه ی مردم ز هم چنین 

اکنون سوی فراز گهی سر چنان کشد 

بر کنده دارد این بنیان سست را 

بر دارد از زمین هر نا درست را 

وقت است ز آب دیده که دریا کند جهان 

هولی در این میانه مهیا کند جهان 

بس دست های خسته در آغوش هم شوند

شور و نشاط دیگر بر پا کند جهان  

---

شعر امروز 

ف.س.

:

شعر وقت است از نیما , ص ٢٩٥ کلیات طاهباز , با آن که از وقت می گوید اما زمان و تاریخ مصرف ندارد و شعر امروز است . رمز و نماد گرایی و اشارات شاعر البته به همه ی  زمان هاست که فریاد او بر می خیزد و جهان را دریا می کند. دریای هول . طبیعتی که انسان است و انسان که طبیعت است  ودر آن  هول همچون شعر های دیگر نیما از کلید واژه های اوست . ارجاع شاعر به ظاهر پیش آگهی شهریور ١٣٢٠ است و او از رفتن دیکتاتور شادی دارد و روز های خوشی را پیش بینی می کند و همان جهان که دریای هول بود اکنون سر شا ر شادی می شود  

شور و نشاط دیگر بر پا کند جهان 

طاهباز این شعر را بد می خواند و ویرگول سطر اول پس از کلمه ی لب زاید می نماید . آتشی ویرگول را پس از کلمه ی آخر می گذارد که آن هم زاید است . پسوند جمع : های پس از کلمه ی بنیان در سطر پنجم و همچنین ممیز پس از کلمه ی زمین در سطر ششم در خوانش منوچهر آتشی هر دو زاید و تحمیلی است. سه نقطه ی پس از کلمه ی جهان  در خط پایانی شعر و پس از عنوان شعر معلوم نیست که از نیما باشد و احتمال دارد در ویرایش های شعر توست ویرایشگران نامبرده به آن اضافه شده باشد  .  

وقت است بی اشا ره ی صریح و مستقیم یکی از شعر های سیاسی نیماست شعری که نیز پیامبرانه و پیشگویانه است