اماج نعناع و نمک
ترک های پوست تو
پهلوی سنگ ساب
بر کاهوی عصر
در سبد باران پیش از ابر
و باغ بی پرچین
به فصل دلواپس تو
تن می زد
در گوش هام
تنها طنین آن صدا
قدر مهربانی ی خاموش
چسبانه ی سبز تو بر دیوار وقت های ساده ی باران
No comments:
Post a Comment