٢
از آینه می گذریم
در برابر عشق
ترانه یی می سوزد
و دلی می لرزد
سکوت ساکت زخم می زد در هر تپش ستاره
شب را که با
هزار ویک حرف ناگفته
ورق می زنیم
و سایه یی در گا هواره ی باد
تا دستی به نوازش گیسو بر آید
و باد
گیسوی سایه را با خود می برد
فرامرز سلیمانی -زهره خالقی
No comments:
Post a Comment