img:upaz
زمان که می گردد
زمین زیر پای زمان می گردد
و کهکشانی خاموش
راه می گشاید
به پنجره ی چشمان منتظرت
در گردش زمان
زمانه
با ما حیران می گردد
و گردش بهار
در نی نی ی چشمان بهار نارنج
نطفه ی زفاف می بندد
گفت میان پنجره و دیدن
همیشه فاصله یی ست
پر تا ر بر تا ر می زند
و تن ها مان
در آستانه
فاصله را به هم می ریزد
نوروزی ء ٩٢
No comments:
Post a Comment